CUMA SOHBETLERİ-6 AFFETMEK ADINA GÜZEL BİR KISSA

-

Bir lise öğretmeni derste öğrencilerine şöyle der:

"Yarın hepiniz birer plastik torba ve beşer kilo patates getireceksiniz!" Ertesi sabah hepsinin sıralarının üzerinde patatesler ve torbalar hazırdır.

Ögretmen :"Şimdi, bugüne kadar affetmeyi reddettiğiniz her kişi için bir patates alın, o kişinin adını o patatesin üzerine yazıp torbanın içine koyun!" Bazı öğrenciler torbalarına 3'er-5'er tane patates koyarken, bazılarının torbası neredeyse ağzına kadar dolmuştur.

Öğretmen :"Bir hafta boyunca nereye giderseniz gidin, bu torbaları yanınızda taşıyacaksınız. Yattığınız yatakta, bindiğiniz otobüste, okulda hep yanınızda olacaklar."Aradan bir hafta geçer. Hocaları sınıfa girer girmez, öğrenciler şikayete başlarlar:"Hocam, bu ağir torbayı her yere taşımak çok zor. Hocam, patatesler kokmaya başladı.

İnsanlar tuhaf bakıyorlar, hem sıkıldık hem yorulduk....

"Öğretmen :"Görüyorsunuz ki, affetmeyerek asıl kendimizi cezalandırıyoruz. Kendimizi ruhumuzda ağır yükler taşımaya mahkum ediyoruz. Affetmeyi karşımızdakine bir iyilik olarak düşünüyoruz.."Aslında affetmek en başta kendimize yaptığımız bir iyiliktir.

Yorumlar

RoNaLDiNHo dedi ki…
Affetmek tamam büyüklüktür hepimiz biliyoruz.. Bazı insanlar war benim hayatımın adete akışını değiştirdi asla affetmem sonucu ne olursa olsun. Gözümde teröristen farkı yok o kişinin. O kişi affedilir mi? Diğer kişiler karşı zaten öle bir yapım yoktur dayanamam hemen affederim. :]
9 Ocak 2009 12:51
VİRGO dedi ki…
akışı değiştirene değil değiştirtene bakacağız bu bir kader ...
9 Ocak 2009 13:36
GeCe dedi ki…
düşüncelerimin en güzel özeti bu hikaye hiç unutmayacağım
9 Ocak 2009 14:05
NeS dedi ki…
ne kadar da doğru süper bir hikaye.
9 Ocak 2009 18:15
Paşa dedi ki…
ablacım bu hikayeleri iyiki yazıyorsun her birinden ayrı bir nasihat kapıyoruz buna emin ol...
9 Ocak 2009 21:44
Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

CUMA SOHBETLERİ 13 DOST

-
Resim
Dost !. Genç adamın biri, Dermiş babasına her gün; 'Benim de dostlarım var, sendeki dost gibi' Baba, itiraz eder, Olmaz öyle çok dost, hakikisi Belki bir, belki iki, Fazlasını bulamazsın gerçek, hakiki... Devam eder durur konuşma. Aralarında başlar bir tartışma, Karar verirler bir sınava, Dostun hakikisini anlamaya... Bir akşam bir koyun keserler, Ve koyarlar çuvala. Baba der ki oğluna, 'Hadi al bu çuvalı, şimdi götür dostuna'. Çuvaldan kanlar damlamakta, Sanki öldürmüşler de bir adamı, Koymuşlar çuvala, Dıştan böyle sanılmakta. Delikanlı sırtlar çuvalı, Gider en iyi bildiği dostuna, çalar kapıyı. O dost, bakar ki bir çuvala hem de kanlı, Kapar hızla kapıyı delikanlının suratına, Almaz içeri arkadaşını, Böylece tek tek dolaşır delikanlı, Kendince tanıdığı, sevdiği dostlarını. Ne çare, hepsinde de sonuç aynıdır. evlat geriye döner. Ama içten yıkılır... Babasına dönerek; 'haklıymışsın baba' der. Dost yokmuş bu dünyada ne sana, ne de bana. Baba 'hayır Evlat'
Devamı

CUMA SOHBETLERİ6- KIYMET BİLMEK

-
Resim
Yaşlı bir marangozun emeklilik zamanı gelmişti. İşveren müteahhidine, çalıştığı konut yapım işimden ayrılmak ve eşi, büyüyen ailesi ile birlikte daha özgür bir yaşam sürmek tasarısından söz etti. Çekle aldığı ücretini elbette özleyecekti. Emekli olmak ihtiyacındaydı ne var ki. Müteahhit iyi işçisinin ayrılmasına üzüldü. Ve ondan, kendine bir iyilik olarak, son bir ev daha yapmasını rica etti. Marangoz kabul etti ve işe girişti, ne var ki gönlünün yaptığı işte olmadığını görmek pek kolaydı. Baştan savma bir işçilik yaptı ve kalitesiz malzeme kullandı. Kendini adamın olduğu mesleğine böyle son vermek ne talihsizlikti!.. işini bitirdiğinde, işveren, evi gözden geçirmek için geldi. Dış kapının anahtarını marangoza uzattı. "Bu ev senin" dedi, "sana benden hediye".Marangoz şoka girdi. Ne kadar utanmıştı! Keşke yaptığı evin kendi evi olduğunu bilseydi! O zaman onu böyle yapar mıydı! Bizim için de bu böyledir. Gün be gün kendi hayatımızı kurarız. Çoğu zamanda,yaptığımız işe
Devamı

KENDİNİ DÜŞÜNME!

-
Resim
Bir gün sormuşlar ermişlerden birine. "Sevginin sadece sözünü edenlerle, onu yaşayanlar arasında ne fark vardır?""Bakın göstereyim" demiş ermiş. Önce sevgiyi dilden gönüle indirememiş olanları çağırarak onlara bir sofra hazırlamış. Hepsi oturmuşlar yerlerine. Derken tabaklar içinde sıcak çorbalar gelmiş ve arkasından da derviş kaşıkları denilen bir metre boyunda kaşıklar. Ermiş "Bu kaşıkların ucundan tutup öyle yiyeceksiniz" diye bir de şart koymuş. "Peki" demişler ve içmeye teşebbüs etmişler. Fakat o da ne? Kaşıklar uzun geldiğinden bir türlü döküp saçmadan götüremiyorlar ağızlarına . En sonunda bakmışlar beceremiyorlar, öylece aç kalkmışlar sofradan.Bunun üzerine "Şimdi..." demiş ermiş. "Sevgiyi gerçekten bilenleri çağıralım yemeğe." Yüzleri aydınlık, gözleri sevgi ile gülümseyen ışıklı insanlar gelmiş oturmuş sofraya bu defa. "Buyrun" deyince her biri uzun boylu kaşığını çorbaya daldırıp, sonra karşısındaki kardeş
Devamı